مقایسه ی اثر تزریق تریامسینولون استوناید در داخل زجاجیه و زیر کپسول تنون بر میزان دید بیماران مبتلا به دیابتیک رتینوپاتی

زمینه و هدف: ادم ماکولا از مهم ترین علل افت بینایی در بیماران دیابتی است که در صورت عدم درمان مناسب و به موقع منجر به افت دید دایمی و شدید می شود. هدف این مطالعه مقایسه ی اثر درمانی تزریق داخل زجاجیه ای و زیر کپسول تنون تریامسینولون بر کاهش ادم ماکولا و افزایش دید در بیماران مبتلا به دیابتیک رتینوپاتی می باشد. روش بررسی: در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی بود، 82 چشم به صورت تصادفی در گروه تزریق تریامسینولون داخل زجاجیه و 74 چشم در گروه تزریق زیر کپسول تنون قرار گرفتند. از نظر میزان دید و فشار داخل چشمی، یک هفته، یک ماه و 3 ماه بعد از مداخله نیز پی گیری شدند. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس با داده های متواتر (repeated anova) و با استفاده از نرم افزار stata مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در مقایسه ی خام بین گروه ها اختلاف معنی داری بین میزان دید دو گروه مشاهده نشد اما با کنترل اثر مخدوش کنندگی مقدار دید، در گروه داخل زجاجیه (78/0-) به طور معنی داری کمتر از میزان دید در گروه زیر کپسول تنون (67/0-) بود. همچنین بعد از کنترل سایر متغیر های مخدوش کننده (سن و جنس)، میانگین فشار داخل چشمی در گروه داخل زجاجیه به طور معنی داری بیشتر بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان دید گروه تزریق تریامسینولون داخل زجاجیه به طور معنی داری کمتر از میزان دید گروه تزریق تریامسینولون زیر کپسول تنون می باشد. همچنین میانگین فشار داخل چشمی نیز در گروه داخل زجاجیه بیشتر بود. لذا روش درمانی تزریق تریامسینولون استوناید در زیر کپسول تنون روش بهتری به نظر می آید.